IN SITU: Kunst in de vitrine

Van 8 mei tot 28 augustus 2020 stelt KANAL-Centre Pompidou, in samenwerking met het nieuwe platform #windowmuseum, de tentoonstelling IN SITU voor. Deze eerste tentoonstelling die voortvloeit uit de huidige crisis poogt een antwoord te formuleren op de vraag : “Hoe kunnen we vandaag kunstwerken blijven tentoonstellen?”  IN SITU zal deel uitmaken van een reeks tentoonstellingen ontworpen door #windowmuseum, bij KANAL-Centre-Pompidou, het Centre Wallonie-Bruxelles de Paris en BPS 22 te Charleroi.

IN SITU biedt, onder impuls van het nieuwe platform #windowmuseum, een eerste antwoord op deze vraag. De gezondheidscrisis is ook een sociale crisis, die ongelijkheden blootlegt en zekerheden in vraag stelt, maar die er ons vooral aan herinnert hoe essentieel het contact is met anderen en onze omgeving. Zowel het sociale contact als het contact met kunst kunnen niet uitsluitend virtueel zijn.

Lola Meotti, commissaris van de tentoonstelling IN SITU, gebruikt 6 vitrines van de showroom van KANAL-Centre Pompidou voor het tentoonstellen van kunstwerken op het oppervlak van de ruiten en dus zichtbaar voor de voorbijgangers. De omvang en de ligging van het gebouw laten toe de tentoonstelling zowel van dichtbij als van op afstand te bekijken. Voor het scenografische concept, nodigde Lola Meotti de tattoo artist Gabriel Tapia uit om een unieke creatie te ontwerpen.

IN SITU toont drie kunstenaars : Hicham Berrada, Hervé Charles en Claude Cattelain; die elk op hun manier onze relatie uitdrukken met het lichaam, het territorium en het gevaar, vandaag meer dan ooit actuele thema’s.

Claude Cattelain

Woont en werkt in Brussel en Valenciennes.

Hij is een kunstenaar die constructies opzet en ook wel graag met stunts experimenteert. Claude Cattelain is videokunstenaar, performer, tekenaar, ontwerper van installaties en fotograaf. Zijn traject is op zijn minst atypisch te noemen. Zo demonteerde hij de kaders van zijn doeken (vanaf 1999), creëerde hij onstabiele constructies (in 2000) en kocht hij een camera waarmee hij zijn mislukte projecten filmt en later, als performancekunstenaar, verder ontwikkelt. Geknars, gezucht, voetstappen, het lawaai van schroot, geklap en wrijvingen, maar ook herhalingen zijn begrippen die hun weerklank vinden in de werkwijze van de kunstenaar. Planken aan muren bevestigen met zware stalen staven, met behulp van een wig zijn lichaam optillen tussen gangmuren, in de leegte hangen, dansen als een wervelende derwisj, golven bij elkaar vegen, talrijke uren ter plaatse blijven trappelen om tekeningen of video's te creëren waarbij hij in het zand wegzakt totdat hij zijn voeten verwondt … Het zijn slechts enkele van de vele experimenten waarbij Cattelain zijn lichaam en de gebruikte materialen op de proef stelt, om hun grenzen te leren kennen, om de breuklijnen en de manier waarop ze zich tot de ruimte verhouden te bepalen. Hij brengt drie soorten acties samen die altijd worden opgebouwd op basis van volharding: acties in aanwezigheid van een publiek, acties waarmee hij een structuur creëert die in de ruimte achterblijft en de acties die hij filmt. Nancy Suarez (fragment)

Hervé Charles

Woont en werkt in Brussel.

Hervé Charles verkent de ambiguïteit van de fotografische weergave, voornamelijk door middel van landschappen en dan in het bijzonder natuurlijke landschappen die een abrupte verandering doormaken. Zijn huidige werk draait rond twee soorten natuurrampen: enorme bosbranden en overstromingen.
Hij zoekt het evenwicht tussen fotografie en ecologische bekommernissen en bewerkt zijn thema's vanuit een dromerige, fascinerende insteek.
Zijn schilderijen op groot formaat spelen in op de onderdompeling in deze verwoeste plekken, de weelderigheid van desolate gebieden waaraan vernieuwing of verzetshaarden kunnen ontspruiten. Ze streven een besef van de aangekondigde ramp na, zonder dat ze voor manifest willen doorgaan.
Deze originele afbeeldingen staan rechtstreeks in contact met het onderwerp, en claimen de confrontatie en ervaring van de opname. Dit resulteert in een extatische veldfotografie.

Hicham Berrada

1986, Woont en werkt in Parijs.

Hicham Berrada werd in 1986 geboren in het Marokkaanse Casablanca en woont en werkt in Parijs en Roubaix. Zijn werk is al aan bod gekomen in diverse persoonlijke en collectieve tentoonstellingen. Hij was meermaals artist in residence: in de Villa Medici in Rome en in de Pinault Collection in Lens. Hicham Berrada werd in 2020 genomineerd voor de Prix Marcel Duchamp. In zijn werk worden intuïtie en kennis, wetenschap en poëzie met elkaar verenigd. Hij verkent wetenschappelijke protocollen die zo precies mogelijk verschillende natuurlijke processen en/of klimatologische omstandigheden imiteren. "Ik probeer deze verschijnselen te beheersen en hanteren zoals een schilder zijn verf en penselen hanteert. Mijn verf en penselen zijn warmte, koude, magnetisme en licht.

Gabriel Tapia

In 1980 geboren in Quito (Ecuador). Woont en werkt in Brussel.

Bachelor in de Schilderkunst en Graveerkunst, Centrale Universiteit van Ecuador, Faculteit Beeldende Vorming, en Master in de Beeldende en Ruimtelijke Kunsten, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel. De laatste jaren heeft Tapia zich eerder op tatoeagekunst georiënteerd. In 2017 opende hij zijn Brusselse tattooshop MUE, waar hij een specifieke stijl en bijzondere filosofie ontwikkelt, geïnspireerd op de gothic trend en oude schilderwerken. Elke tatoeage past binnen een ruimer kader, binnen een rijke en uitvoerige dialoog tussen Tapia en zijn klanten.

Lola Meotti

Lola Meotti (1986) studeerde af aan ISBA Besançon en ENSAV La Cambre (Master in fotografie en Master in beeldhouwkunst). Als onafhankelijk curator, performer, beeldend kunstenaar en docent stelt ze de notie van transversaliteit in de kunstwereld ter discussie. In 2018 richtte ze La Réserve op, een platform voor rondreizende artistieke projecten. De voorbije zes jaar nam ze deel aan tentoonstellingen en residenties in België en in het buitenland (Frankrijk, Duitsland, Hongkong, Congo...). Sinds 2014 is ze curator bij La Cambre in Brussel.

#WindowMuseum 

#windowmuseum is een onafhankelijk maar participatief platform dat als doel heeft om concrete kunstprojecten te verzamelen, stimuleren of produceren, als reactie op de politieke, sociale en gezondheidscrisis die we doormaken. Het platform wil ook tijdens de versoepeling van de maatregelen duurzaam blijven evolueren. Ruim voor de pandemie was het culturele model al op haar grenzen gestoten. De huidige situatie heeft de moeilijkheden van de sector alleen nog maar versterkt, met de kunstenaars als eerste slachtoffers. We willen een werking creëren die verband houdt met curatorschap in lockdown, door kunst via de openbare ruimte opnieuw toegankelijk te maken voor het publiek. Het gaat erom nieuwe representatievormen voor artistieke productie te bedenken, buiten de codes van de museumstructuren en hun tentoonstellingsmodaliteiten om, maar ook weg van het virtuele, door het traditionele tentoonstellingsmodel in vraag te stellen en in de weegschaal te leggen. In eerste instantie willen we samenwerken met de grote cultuurhuizen, waarbij we hen voorstellen om hun architectuur op ongekende wijze te gebruiken en er werken op aan te brengen zodat deze van buitenaf zichtbaar zijn. Daarna kan deze actie zich uitbreiden naar andere plaatsen die het werk van kunstenaars in de kijker willen zetten door het zichtbaarheid te verlenen. Gedaan met de traditionele netwerken, op naar nieuwe ruimtes, klaar om artistiek veroverd te worden.

Lola Meotti
Hervé Charles.