De Modellen & De Dragers
Filmpremière
Hoe zien jongeren hun carrière? Is werken een droom die in vervulling gaat of toch eerder een noodzakelijk kwaad? Filmmaakster Sarah Vanagt zoekt in De Modellen naar de aspiraties van Brusselse jongeren net voordat ze de sprong op de arbeidsmarkt wagen. De installatie is, samen met haar eerdere film De Dragers, te zien in K1.
De Modellen
Begin 2023 maakte Sarah Vanagt wandelingen met twintig jonge vrouwen en mannen uit Molenbeek en Schaarbeek. Startpunt is de Kleine Zavel, een parkje verfraaid met beeldhouwwerken die refereren naar oude Brusselse ambachten. Wat volgt zijn intieme gesprekken over de plaats van arbeid in het leven van de jongeren. Over verwachtingen en ambities, rolpatronen en -modellen. Over persoonlijke toekomstbeelden en een samenleving die razendsnel verandert.
Sarah Vanagt: Mijn vader – vandaag 80 jaar oud – vertelde me ooit dat zijn vader hem op zijn 18e verjaardag voor een daguitstap meenam naar Brussel. Zelf woonden ze aan de Belgische kust. Vanuit het Centraal Station wandelden ze richting de Kleine Zavel, het 19e-eeuwse parkje dat omzoomd is met een reeks kopergroene sculpturen, die elk één van de verschillende Brusselse ambachten uit de 16e eeuw uitbeelden: de huidenvetter, de glazenier, de pekelvisverkoper, de schoenlapper, … Daar aangekomen zou mijn grootvader aan mijn vader hebben gezegd: “Zo, kies nu maar je beroep uit”. Deze ‘rondgang’ van mijn 18-jarige vader gaf me het idee om een film te maken met een aantal jonge Brusselaars die op dit moment hun beroepskeuze maken. Net zoals mijn grootvader wil ik het parkje van de Kleine Zavel daarbij inzetten als denkplek, waarbij de 48 bronzen ambachtslieden over de schouders van de jonge wandelaars meekijken en hen, wie weet, nieuwe gedachten en denkpaden influisteren. Ik zie de installatie De Modellen als een schets, een uitnodiging om met je zoon, dochter, vader, moeder of vriend(in) te gaan wandelen rond de Kleine Zavel en daar samen 48 of meer nieuwe silhouetten te verbeelden.
De Dragers
In De Dragers zitten Brusselse jongeren met verschillende achtergronden en toekomstbeelden samen op bankjes in parken. Op hun telefoon kijken ze naar de oudste bewaarde filmbeelden van Congo: geluidloze documentairebeelden gemaakt door een Belgische militair attaché, Armand Hutereau, tijdens een koloniale expeditie in het noordoosten van Congo tussen 1911 en 1913. Het doel van de reis was om zoveel mogelijk objecten te verzamelen voor het nieuwe Congomuseum in Tervuren (België). Het woord 'verzamelen' is een typisch koloniaal eufemisme. In het toenmalige Franstalige discours wordt zelfs het woord 'récolter' (oogsten) gebruikt. In De Dragers spelen groepen Brusselse jongeren een spel gebaseerd op de voorwerpen die destijds naar België werden gebracht. Ze luisteren naar de liedjes van de dragers, de anonieme mannen die de meer dan 8000 voorwerpen op hun blote schouders droegen. Vanuit een Brussels park zijn het de jongeren die deze keer de buit binnenhalen.
meer over De Dragers // special mention IDFA 2022