Desert Cities

"Konrad richt een directe blik op deze steden en hun gebouwen. Dit is geen architecturale of documentaire fotografie. Haar manier van kijken is rechttoe rechtaan en vestigt de aandacht op de toevallige aard van de geschiedenis van het echte. Ze toont de poëzie van alledaagse beelden, die je niet kunt vastleggen, maar die eerder blijven hangen als een vage herinnering." Brigitte Franzen in Desert Cities, 2008.

In 1992 reisde Aglaia Konrad via de Caïro-Alexandria Desert Road van de Egyptische hoofdstad naar Alexandrië. Onderweg trokken een eindeloze reeks woonprojecten als een fata morgana aan haar voorbij. Woestijnweg en prefab, kilometers aan een stuk, waarbij niets nog herinnerde aan de grote geschiedenis van het land.

In 2004 keerde Konrad terug om het fenomeen van de 16 nieuwbouwsteden in de woestijn verder te onderzoeken. In het originele masterplan uit de jaren 1970 waren de projecten bedoeld als nieuwe onafhankelijke steden buiten de Caïro-regio, elk voor zo'n 250.000 tot 500.000 inwoners. In de jaren 1980 shifte de focus en werden ze opgevat als satellietsteden voor de snelgroeiende bevolking van Caïro. De vastgoedexplosie en buitensporige projectontwikkeling in de jaren 1990 en begin 21e eeuw had vervolgens een enorme impact. In minder dan vijftien jaar werd Caïro bijna drie keer zo groot en ging de regering het gebied als een soort nieuwe Nijlvallei zien. Een artificiële stedelijke wereld ontstond aan de vroegere poorten van de stad, met alle gevolgen van dien.

Met de fotoreeks Desert Cities kaart Aglaia Konrad thema's als migratie, uitsluiting, neoliberale politiek, globalisering en transnationalisme aan. De reeks sluit aan bij haar algemene reflectie over de impact van architectuur op onze omgeving. Via het repetitieve en het systematische legt ze de anonimiteit van een bepaald type architectuur bloot.