Shudder (videosculpture XIV)

Via zijn installaties sloopt Emmanuel Van der Auwera de in ons tijdperk overvloedig aanwezige manieren waarop beelden worden voorgesteld en verspreid, maar ook het mechanisme daarachter. Voor de reeks Shudder (videosculptures XIV) gebruikt hij de materiële en conceptuele dimensies van het scherm (“het altaar van het hedendaagse beeld”), dat een venster wordt op de voorstelling van het werkelijke, dat hij voortdurend in twijfel trekt.

Voor Shudder (videosculpture XIV) monteerde de kunstenaar stockafbeeldingen op een traag ritme met white noise. De film laat een soldaat zien en iets wat op traumatiserende herinneringen lijkt. Eerst wordt de soldaat onbeweeglijk in beeld gebracht, zijn gezicht uitdrukkingloos, zijn ogen leeg. Op het volgende beeld zien we hem rennen voor hij valt. Een auto brandt. Daarna zit de soldaat in een rolstoel, een meisje springt in zijn armen. Het laatste beeld is dat van een begrafenis, een blauwe hemel met een bittere smaak.

De sector van de stockafbeeldingen creëert gladgeproducete beelden voor elk publiek en over elk ontwerp, die tegen een kleine vergoeding in allerlei producties ingepast kunnen worden (reclames, grote Hollywoodproducties, enzovoort). Door ze op deze manier te gebruiken, kaart Emmanuel Van der Auwera aan hoe wij massamedia consumeren en laat hij nog eens duidelijk zien dat de werkelijkheid eerder een kunstmatig construct is dan een werkelijke weergave.