Zonder titel

Het titelloze zelfportret van Julien Meert behoort tot een nog lopende reeks waaraan hij begon in 2014. De ongeveer twintig portretten, verdeeld in drie subgroepen, worden gekenmerkt door de herhaling van het gezicht van de kunstenaar in close-up tegen een blauwe achtergrond. Weifelend tussen verleiding en afstoting ontvouwt zijn portret zich van doek tot doek op grote verticale formaten met steeds dezelfde afmetingen (220 x 170 cm).

Door de herhaling vervaagt het specifieke karakter van elk gezicht, dat steevast in close-up wordt afgebeeld op basis van selfies, geleidelijk en blijft er slechts een motief van over. Het wordt een type-gezicht geschilderd op een licht uitlopend vlak. De lege, verwijde ogen zijn expressieloos en hypnotisch, terwijl de mond gesloten blijft. Het gelaat is uitvergroot om het hele oppervlak van het doek in beslag te nemen, en is tegelijk erg aanwezig, zelfs intimiderend, en zwevend, haast lichaamloos.

Deze iconische serie is representatief voor het werk van de kunstenaar. Meert had oorspronkelijk echter niet de bedoeling om een zelfportret te maken. Hij nam gewoon een foto van zijn hoofd om een correct geproportioneerd gezicht te kunnen schilderen. Toen hij het resultaat zag, realiseerde hij zich dat er iets van zijn toenmalige koortsachtige psychologische toestand in doorschemerde. Het bleek minder een zelfportret dan de picturale uitdrukking van een zekere existentiële malaise. Vervolgens werkte hij het uit tot een serie, waarbij hij zichzelf telkens een nieuwe formele uitdaging stelde. Deze oefening stelde hem in staat om afstand te nemen van zijn eigen beeltenis. Zijn gezicht is gereduceerd tot een vervreemd motief.