Sammy Baloji
Geboren in 1978 in Lubumbashi, Democratische Republiek Congo.
Sammy Baloji woont en werkt afwisselend in Brussel en Lubumbashi. Nadat hij informatica, informatie- en communicatiewetenschappen studeerde aan de Universiteit van Lubumbashi, ging hij studeren aan de École supérieure des arts décoratifs (Hogeschool voor Beeldende Kunst) in Straatsburg, waar hij zich specialiseerde in videokunst en fotografie. In 2008 werd hij medeoprichter van de Picha/Biënnale-ontmoetingen in Lubumbashi. Sinds 2019 werkt hij aan een proefschrift in de kunst met als titel "Contemporary Kasala and Lukasa: towards a Reconfiguration of Identity and Geopolitics" aan de Antwerpse Sint Lucas-universiteit en doceert hij aan de Sommerakademie in Salzburg, Oostenrijk.
Sammy Baloji’s praktijk en onderzoek richten zich op de geschiedenis en memoires van zijn geboorteland, de Democratische Republiek Congo (DRC), en bij uitbreiding op de herziening van de nalatenschap en impact van de Belgische kolonisatie. Het thema kolonisatie behandelt hij op basis van de manier waarop het blijft voortleven in onze hedendaagse samenleving, in het bijzonder door economisch imperialisme en het gebruik van culturele clichés. Door archieven, foto’s, sculpturen en video’s samen te brengen, belicht hij de relatie tussen mensen en hun omgeving, met name door etnografisch en urbanistische elementen van de DRC op te nemen.
Recente solovoorstellingen van hem zijn o.a. K(C)ongo, Fragments of Interlaced Dialogues in het Palazzo Pitti in Florence (2022) en in het Beaux-Arts in Parijs (2021), Sammy Baloji, Other Tales in het Lund Konsthall in Zweden en in het museum voor moderne kunst van Aarhus in Denemarken (2020), Urban Now: City Life in Congo, Sammy Baloji and Filip de Boeck in het WIELS in Brussel en in The Power Plant in Toronto (2016–2017) en ook Hunting and Collecting in het Mu.ZEE in Oostende (2014). Haar werk was te zien op de 15de Biënnale van Sharjah (2023), op de Biënnale van Sydney (2020), in het Garage Museum of Contemporary Art in Moskou (2017) en op de Biënnale van Venetië (2015). Hij is Ridder in de Orde van Kunst en Letteren (Frankrijk) en ontving talrijke onderscheidingen, in het bijzonder de Prins Claus Prijs (Nederland), de Spiegelprijs voor Afrikaanse Fotografieontmoetingen in Bamako en het Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative. In 2019–2020 was hij resident in de Villa Médicis in Rome. Zijn werken maken in het bijzonder deel uit van de collecties van het Tate Modern in Londen, de National Gallery of Canada en het Nationaal Museum voor Immigratiegeschiedenis in Parijs.
