A dream called macba, moca, moma, etc.

Al sinds midden de jaren ‘90 creëren Simona Denicolai en Ivo Provoost samen performances en uitgekiende interventies die de plaats van kunstbeoefening in de openbare ruimte in vraag stellen. De geproduceerde vormen zijn niet noodzakelijk meteen als kunststukken herkenbaar en ontstaan, geheel volgens de toe-eigeningsstrategie van beide artiesten, uit de context zelf.

A dream called macba, moca, moma, etc. is een installatie met een variabele geometrie die rond een meeslepende docufictie is opgebouwd. De film verkent het circuit van de economische visvangst en volgt de weg van de vis tot op ons bord en omgekeerd. Hij verkent ook vraagstukken over werk en vervuiling van de oceanen Het geheel wordt begeleid door een vrolijke soundtrack. Een honderdtal verschillende voorwerpen, zoals plastic afval dat tijdens het draaien van de documentaire verzameld werd, affiches en de bijlage van een plaatselijke krant die de eerste voorstelling van het werk in 2010 in Spanje aankondigt, vervolledigen het plaatje. Het creatieproces en de audiovisuele taal van tekenfilms zijn de inspiratie voor het gehele project. De titel van de installatie, een poëtische alliteratie, laat met een zekere zin voor ironie de acroniemen waarmee musea vaak worden bedacht, weerklinken.