La banquise

© La banquise, la forêt et les étoiles, La Centrale, Bruxelles, 2019. Photo: Lydie Nesvadba

La banquise (2019) is een immersieve installatie bestaande uit 34 elementen van verschillende afmetingen gemaakt van polyetherschuim. De vormen variëren tot meer dan een meter in hoogte en breedte. Ze zijn gemaakt met restmateriaal dat de kunstenaar eind 2018 terughaalde uit een matrassenfabriek. Sommige zijn opnieuw bewerkt en gesneden met schuurdraad. De elementen worden vervolgens herschikt en samengevoegd om het gewenste volume te verkrijgen. Eenmaal bepaald wordt de vorm bedekt met een dikke laag roze coating. Hoewel de titel een landschap van poolgebieden suggereert, worden de specifieke kenmerken van zo'n omgeving uitgewist. De ijsvlakte wordt teruggebracht tot blokken waarin afwisselende kleuren gradaties van licht herscheppen – met behulp van hetzelfde proces dat aanwezig is in de serie gele en roze collages getiteld Cotton Candy Landscapes (2018). Hier worden verschillende kleuren gebruikt om de weerkaatsing van licht op ijs en de verschillende tinten roze – van koel en bleek tot zacht en poederig – na te bootsen.

De elementen worden zonder strikt protocol op de vloer geplaatst en domineren de tentoonstellingsruimte. Ze fungeren als ijsbergen die lijken op marshmallows of reusachtige "Barbapapa's" waar het publiek op kan zitten of liggen. Zo wordt de bezoeker, in plaats van geconfronteerd te worden met een landschap van harde en koude blokken ijs, verwelkomd door zachte en comfortabele vormen. Een jeugdherinnering van ontsnapping gaf haar het verlangen om de bezoeker deze omhullende sensatie te laten ervaren. Een herinnering aan warme zomers die ze met haar moeder in Zweden doorbracht, liggend op de met mos bedekte rotsen aan zee. De installatie is de materialisatie van deze mentale ansichtkaart, getint met de zilte geur van zonnebrandcrème. De titel La banquise contrasteert paradoxaal genoeg het koude begrip met deze herinnerde Zweedse zomers om het smelten van de ijskappen op te roepen. De huidige klimatologische context is onlosmakelijk verbonden met de lezing van het werk, en de kleurkeuze is een reactie op dit geweld, om het beter te kunnen verteren.