THIRD DEVIATION

Edouard Cabay onderzoekt de linken tussen digitale cultuur en productieprocessen. De domeinen van het immateriële en van het fysieke worden voortdurend met elkaar vermengd, waarbij vreemde constructies tot stand komen die tastbaar concreet zijn, hoewel ze beheerst worden door de abstracte wetten van de computationele informatica, die zich toch tot doel stelt realisaties vorm te geven die zich inschrijven in de euclidische ruimtetijd van ons materialistische heden (…). Voortbordurend op het werk van Edouard Cabay zouden we eindeloos kunnen verdergaan met de productie van een even eindeloze taal die schommelt tussen cognitieve reflectie en objectbeschrijving. Net als mythologische verhalen met monsters, spookbeelden en mensmachines, stellen de projecten die Edouard Cabay ontwikkelt onze zekerheden als rationele mensen in vraag en doen zij meteen ook het stabiele bouwwerk van de exacte wetenschappen op zijn grondvesten trillen.

THIRD DEVIATION is een onderdeel van een reeks experimenten waarbij onderzoek wordt gevoerd naar twee tegengestelde ideeën: stabiliteit en instabiliteit. De DEVIATION-reeks introduceert op doeltreffende wijze de noties van toeval, afwijkende operationaliteit en aleatoriek in het onfeilbare proces van een technologische beheersing, waardoor de productie onverwacht kneedbaar wordt.

Het werk dat het CIVA in KANAL Centre Pompidou presenteert, is een katapult met een hefboomarm van 60 cm die zich op een rail van 14 m lang parallel aan de glazen gevel van de showroom op het Sainctelettesquare beweegt. De katapult is geprogrammeerd om in de loop van een 10-daagse performance 2000 verfballen te lanceren. Zo wordt geleidelijk aan een tekening van 12 m breed op 2 m hoog onthuld, waarvan de geometrische regels voorafgaandelijk zijn geprogrammeerd in de robotcircuits die de mechanische arm aansturen. Het ontwerp materialiseert zich rechtstreeks op de glazen gevel, waardoor een picturaal patroon ontstaat met een voor- en een achterzijde waarvan de verflagen in omgekeerde volgorde kunnen worden gelezen, afhankelijk van het feit of men zich binnen of buiten het gebouw bevindt. Door zijn vliesachtige dikte brengt het werk aldus twee openbare ruimtes samen die elkaar aankijken: de stoep en het museum in wording.