Gradient

Kunstenaar Philippe Decrauzat zet vraagtekens bij de perceptiemechanismen en zoomt in op de manier waarop ze technologisch opnieuw gebruikt worden. Met Gradient (2021) verkent hij de eigenschappen van licht in de film.

De films van Philippe Decrauzat (1974-) trekken de contouren van de wording van het bewegende beeld en de projectietoestellen. Ze zitten vol verwijzingen naar de geschiedenis van het modernisme en de perceptietheorieën die de kunstenaar opnieuw inschrijft in een filmisch paradigma. Decrauzat zet de traditie van de experimentele methodologie, een erfstuk uit het einde van de 19de eeuw, verder en staat stil bij de perceptiemechanismen. Hij zoomt daarvoor in op de manier waarop ze technologisch opnieuw gebruikt worden. Hij maakt van zijn medium en de intrinsieke eigenschappen ervan het onderwerp van zijn experimenten. In zijn films werkt hij met de formele en conceptuele taal van de structurele film, waarvan hij de effecten en betekenis ruimtelijk opnieuw lijkt op te voeren. Met Gradient (2021), een film gemaakt voor deze tentoonstelling in Kanal, eigent Decrauzat zich een film uit de filmgeschiedenis toe, die van doorslaggevend belang is geweest: L’Aurore van de Duitse cineast Friedrich Wilhelm Murnau, een film uit 1927. De hele ‘hermontage’ wordt overgelaten aan een algoritme. De kunstenaar komt daarmee met een ongeziene organisatie van het bronwerk. Deze nieuwe opbouw volgens de progressieve gradaties van wit – van het donkerste naar het lichtste beeld – lijkt tijdens de projectie zelf aan te knopen bij de natuurlijke beweging van het licht, dat in de originele film als een narratief principe is opgevat. Elk beeld krijgt, los van zijn narratieve waarde, een nieuwe plaats in een afloop die de waarden van lichtsterkte volgen. Licht is onlosmakelijk verbonden met de technieken voor analoge reproductie, maar wordt hier gezien door het digitale vergrootglas in de continuïteit van een elektriciteitsstroom, die zich vrijmaakt van de beperkingen van tijd en ruimte. Voor mediatheoreticus Friedrich Kittler is de uitvinding van de microprocessor de laatste schriftelijke daad en het einde van de geschiedenis. Wanneer de toeschouwer geconfronteerd wordt met de verschillende intensiteiten, wordt hij gestimuleerd om de continue transitie te ervaren die door alle staten en alle divisies van het lichtspectrum loopt.