Migraine

"Te lang had de wetenschap het voorrecht om het verhaal van zieke lichamen te vertellen en artsen om de stem van de zieke te zijn." Laurie Charles in haar onderzoek The Illness Narratives - tools for narrative and artistic emancipation, PDR-FRArt, 2023.

In 2016 werd bij Laurie Charles een auto-immuunziekte vastgesteld. Door de vele onderzoeken en de medische beelden die daarbij gebruikt werden, leerde ze haar lichaam van wel heel dichtbij kennen. Dat had een grote impact en maakte het menselijk lichaam, en hoe het sinds de middeleeuwen onderzocht en voorgesteld wordt, tot een van de hoofdthema's binnen haar werk.

Migraine bestaat uit twee stroken textiel. Ze vallen op door de poppy (violet)tinten en motieven, terugkerende elementen in haar werk, en door de vele historische en symbolische referenties. De silhouetten zijn bijna levensgrote afbeeldingen van Laurie Charles' eigen lichaam. Het eerste textiel toont het met zijn organen als een geografisch gebied, zoals in middeleeuwse afbeeldingen of in de holistische praktijk body mapping vandaag. Op het tweede textiel zijn de organen verwijderd en naast het lichaam geplaatst.

Dat refereert aan de term "corps sans organes" (1947) van kunstenaar Antonin Artaud en aan Laurie Charles' eigen trauma's. De anatomische vormen, de maancycli en de handen zijn terugkerende motieven, net als de pillen en lepeltjes. Die verwijzen naar medicatie en naar Spoon Theory* (2003), een essay van Christine Miserandino over personen met een chronische ziekte en hun energiepeil. Met Migraine eigent de kunstenaar zich haar lichaam opnieuw toe, weg van de wetenschappelijke taal en de opgelegde normen.

* In de Spoon Theory of lepeltheorie dient de lepel als metafoor om de hoeveelheid beschikbare mentale en fysieke energie van een persoon die chronisch ziek is te beschrijven.